Baie dankie Suid-Afrika!!

Voor de laatste keer bericht vanuit Zuid-Afrika! Een heel gek idee dat we over 3 dagen weer zo’n 13.000 km erop hebben zitten en het 30 graden kouder zullen hebben, brrrr… Nog even genieten hier dus!! De eerste twee weken van het jaar zitten er op en we hebben weer mooie dingen meegemaakt! Ons goede voornemen was om geen ‘speeding’ boete meer te krijgen en dat is tot nu toe gelukt, yes!

Na een wild oud en nieuw (wij+champagnefles), zijn we weer terug naar Groblersdal gereden om weer fris en fruitig aan de stage te beginnen. We hebben ons onderzoek bij de HIV/AIDS zorg opgepakt en hebben de tweede ronde interviews afgenomen en observaties gedaan. De uitkomsten zijn heel interessant en bruikbaar, onze begeleidster is er blij mee en dat doet ons uiteraard goed!

We hebben een paar keer meegekeken op de verloskunde afdeling. De afdeling zelf ziet er mooi uit en ze hebben veel middelen tot hun beschikking, zo ook een echo-apparaat! Mooi om te zien dat het al zo ver ontwikkeld is. Ondanks die ontwikkeling zie je toch veel verschillen, wat wij heel boeiend vonden. We hebben samengewerkt met sister Doris, ze ziet er precies uit zoals je verwacht: een big mama die de touwtjes wel in handen heeft. De zwangere vrouwen komen hier iedere keer in groepjes op controle. Eerst worden er controles gedaan, veel meer dan in Nederland! Zo meten wij iedere controle de bloeddruk en indien nodig nemen we bloed af. Hier wegen ze de vrouwen, meten ze de temperatuur, pols, saturatie, bloeddruk en checken ze de urine op van alles en nog wat. Daarna gaan ze weer naar de wachtkamer en worden ze gezien door een counselor, als ze HIV patiënt zijn. Vervolgens worden ze gezien door de sister, zij voelt aan de baarmoeder om de groei te beoordelen en vraagt klachten uit. Het was heel leuk en leerzaam om met sister Doris te werken. Zo hebben we met haar heel veel zwangere vrouwen gezien en wisselden we steeds de taken af. Hier schrijven ze ook nog alles op in dossiers, iets wat wij digitale Europeanen natuurlijk niet gewend zijn.. Sister Doris liet wel even weten hoe het moest en stond achter ons allerlei termen te roepen die we op moesten schrijven. Dit zorgde soms ook voor hilarische momenten, zo vroeg ze Marlieke om todays date op te schrijven en toen Marlieke letterlijk ‘today’s date’ opschreef kwam ze natuurlijk niet meer bij. Het was heel leuk om de baarmoeder te voelen bij de zwangeren, omdat ze hier niet precies weten hoe ver ze zwanger zijn. Dit was een goede test voor ons om alleen op basis van wat we voelden te schatten hoe ver de vrouwen zwanger waren. We hebben helaas geen bevalling gezien, omdat het rustig was. Wel was er een vrouw met weeën die we hebben geobserveerd. Het was gelijk duidelijk hoe anders er hier wordt omgegaan met een barende vrouw. Geen gepiep, gewoon doorbijten. Pijnstilling, wat is dat?! Je kan niet meer? Onzin! Helaas hebben we deze bevalling dus niet af kunnen zien omdat we thuis moesten zijn voor het donker (dat klinkt heel kinderlijk, maar het is dus echt te gevaarlijk om hier ’s nachts te gaan rijden..). Ondanks dat we geen bevalling gezien hebben, hebben we wel een hele leuke en boeiende ervaring opgedaan op de verloskunde afdeling!

Ons laatste weekend hier hebben we goed besteed. Samen met Tessa, ook een student uit Nederland die hier voor 4 maanden is, zijn we naar een natuurreservaat in de buurt gereden. We hadden de hoop al een beetje opgegeven om de laatste 2 van de big five nog te zien. Maar toen… nietsvermoedend reden we rond en daar lagen ze dan: 2 neushoorns aan het chillen! YES! Geen jachtluipaarden, maar met 4 van de big five zijn we erg blij! Verder zijn we naar een aapjesopvang geweest waar we met baby aapjes hebben gespeeld en hebben we een crocodile farm bezocht.

Iets was ons tijdens de stage nog wel het meest heeft geraakt was de dag dat we met social worker Ruth meeliepen. Samen met haar zijn we voedselpakketten gaan rondbrengen in de community en zo kwamen we ook bij de mensen thuis. Deze voedselpakketten worden vooral gegeven aan wezen, die zelfstandig met broertjes en zusjes wonen hoe klein ze ook zijn. Achterin het bakkie tussen de voedselpakketten zaten we rond te wuiven als Maxima, want iedereen vond het prachtig om blanken te zien. We hebben personen ontmoet met aangrijpende verhalen.. Zo zijn we langs een tienermeisje gegaan dat slachtoffer is geweest van een groepsverkrachting, daardoor zwanger is geraakt en op haar 14e een kind heeft gekregen. Ze heeft geen ouders meer en woont nu in een huisje gebouwd door Ndlovu en hier zorgt ze voor haar kindje en jonge broertjes. Heel heftig om te zien. Ndlovu heeft meerdere huisjes gebouwd voor tieners die wees zijn geworden, dat is een heel mooi initiatief. Morgen gaan we nog een keer meehelpen, een bijzondere afsluiting van onze stage hier.

Vandaag hebben we cadeautjes uitgedeeld aan de counselors en ze waren hysterisch blij met hun klompjes en dropjes, helemaal leuk! Morgenavond gaan we nog met onze huisgenoten uit eten en vrijdagochtend sluiten we af met onze presentatie op de kliniek. Dan is het toch echt tijd om terug te gaan naar ons kikkerlandje. We kijken terug op een geweldige tijd hier! Dit prachtige, diverse land heeft ons hart gestolen en we zijn veel ervaringen en mooie ontmoetingen rijker!

Baie dankie Suid-Afrika!!